زمینه و هدف: یادگیری و بهبود آن محور فعالیت تمام نهادهای آموزشی است. یکی از مهم ترین عوامل بسیار موثر بر یادگیری دانشجویان، سبک های یادگیری آنهاست. آگاهی از نوع سبک یادگیری مورد استفاده دانشجویان از یک طرف به اساتید کمک می کند تا به دانشجویان در استفاده بهینه از انواع سبک های یادگیری مختلف کمک کنند و از طرف دیگر اساتید می توانند روش آموزش خود را متناسب با سبک یادگیری دانشجویان خویش تغییر داده تا به بالاترین بازده آموزشی دست یابند. این پژوهش با هدف شناسایی سبک های یادگیری دانشجویان پزشکی در سال 1386 انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی پرسشنامه ای حاوی سوالات دموگرافیک و سیاهه سبک های یادگیری کلب (kolbـLSI) در بین کل دانشجویان پزشکی که در نیم سال اول سال تحصیلی 87-86 در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند مشغول به تحصیل بودند، توزیع گردید. این ابزار سبک های یادگیری را در چهار گروه همگرا، انطباق یابنده، جذب کننده و واگرا، تقسیم بندی می نماید.یافته ها: از 267 پرسشنامه توزیع شده، در نهایت 175 دانشجو، با تکمیل پرسشنامه در این مطالعه شرکت کردند. 68 درصد دانشجویان مورد مطالعه دختر و بقیه پسر و میانگین (انحراف معیار±) سن دانشجویان مورد مطالعه (±2.5) 22 سال نمره معدل آنها (±1.5) 16.5 بود. درصد انواع سبک های یادگیری دانشجویان به ترتیب، همگرا 52 درصد، جذب کننده 28.6 درصد، واگرا 9.7 درصد و انطباق یابنده 9.7 درصد بود. بین نوع سبک یادگیری و متغیرهای سن، جنس، مقطع تحصیلی و معدل دانشجویان ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به این که افراد دارای سبک یادگیری همگرا بیشترین توانایی را در کاربرد علمی اندیشه ها و نظریه ها دارند و بیشتر در حل مساله توانمند هستند، لذا شایسته است که مدرسان دانشگاه با تغییر روش های سنتی آموزش به سوی روش های نوین آموزش مانند روش های آموزش بر مبنای حل مساله و پزشکی مبتنی بر شواهد در یادگیری مطالب حجیم پزشکی به دانشجویان کمک بیشتری نمایند.

مقدمه: تحولات دنیای کنونی تعلیم و تربیت را با چالش هایی مواجه نموده است که پاسخگوی نیاز های فعلی آموزش پزشکی نیست. در این ارتباط توجه زیادی به هنر به عنوان مبنایی برای آموزش شده است که انتظار می رود سبب بهبود عملکرد تحصیلی و ارتقای فردی دانش آموختگان شود. برای تدوین برنامه درسی بر مبنای هنری آگاهی از بستر موجود و نیاز یادگیرندگان ضروری است. هدف مطالعه حاضر، بررسی نقش هنر در آموزش پزشکی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند است. مواد و و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است. جامعه مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 98-97 و روش نمونه گیری بصورت در دسترس بود. پرسشنامه روا و پایا بصورت الکترونیکی (اپلیکیشن موبایل) در دسترس دانشجویان قرار گرفت. یافته ها: مجموعا، 101نفر شامل 38 نفردانشجوی پسر و 63 نفر دانشجوی دختر وارد مطالعه شدند. نتایج نشان داد که 27% از دانشجویان به طور تخصصی یک رشته ی هنری خاص را دنبال می کردند. بیش از 80% دانشجوبان، در حین درس خواندن به فعالیت های هنری مشغول بودند که موثرترین آن موسیقی بود. همچنین دانشجویان موافق ادغام هنر در برنامه درسی و تامین زیرساخت های آن بودند. نتیجه گیری: بهره گیری از هنر برای یادگیری جزو برنامه ی روزانه ی دانشجویان قرار دارد، درعین حال به طور رسمی اقدامی صورت نگرفته است. پیشنهاد می شود علوم انسانی پزشکی به عنوان زیر بنای کاربرد هنر در پزشکی نیاز به معرفی و توجه عملی به صورت جدی را می طلبد.

زمینه و هدف: دانشگاه ها می توانند با ارزیابی درونی و بیرونی وضعیت آموزشی خود، نقاط ضعف و قوت را تعیین و راهکارهای مناسب برای ارتقای کیفیت آموزش انتخاب نمایند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل آموزشی و دموگرافیک تاثیر گذار بر موفقیت و شکست دانشجویان پزشکی بیرجند در امتحانات جامع علوم پایه صورت گرفت.روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی رده و رتبه تمام دروس مورد آزمون و میانگین نمره امتحان جامع 150 دانشجوی شرکت کننده در امتحان جامع علوم پایه از پرونده های آموزشی استخراج و نظرات آنان در مورد عوامل موثر بر موفقیت در امتحانات به وسیله پرسشنامه جمع آوری گردید.یافته ها: افراد مجرد، با سهمیه مناطق، کم سن، طول دوره علوم پایه 5/2 سال و معدل کل دوره علوم پایه بیشتر یا مساوی با میانگین کل، در امتحان جامع موفق تر بودند. این دانشگاه در درس های بافت شناسی و حشره شناسی از رده قابل قبول و متوسط به رده بسیار خوب و در درس های آناتومی، بهداشت، انگل شناسی، معارف اسلامی و ویروس شناسی از رده متوسط به رده بسیار خوب ارتقا یافته است. متوسط قبولی این دانشگاه در امتحانات جامع علوم پایه تمام دوره ها 37/92 درصد بود.نتیجه گیری: سیاست های آموزشی دانشگاه موجب حرکت رو به رشد در زمینه پیشرفت علمی دانشجویان شده است و بر اساس نظرات دانشجویان، عواملی چون برنامه ریزی بهتر و جدی تر، رعایت انضباط آموزشی، استفاده از منابع معرفی شده از سوی وزارتخانه و ترغیب دانشجویان به استفاده از کتب به جای جزوه در موفقیت آنان موثر بوده.

مقدمه: اجرای موفقیت آمیز یک برنامه درسی برای تربیت نیروی توانمند، حیاتی است؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی ­ارزیابی ­کیفیت اجرای برنامه درسی مرحله علوم پایه پزشکی از­ دیدگاه دانشجویان ­پزشکی انجام گردیده است. روش ها: نوع مطالعه انجام شده توصیفی تحلیلی می باشد، که بر روی کلیه دانشجویان دوره علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1401-1400 انجام شد. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و حجم نمونه 183 نفر بود. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ارزشیابی کیفیت برنامه درسی بر اساس مؤلفه ‎های برنامه درسی مدل فرانسیس کلاین (Francis Klein) بود که پایایی آن در مطالعه پایلوت تایید شد. داده ها با استفاده از نرم‎افزار Prism نسخه 9 تحلیل شد. نتایج: طبق نتایج مشخص شد کیفیت اهداف (0/66±3/038، 0/43=p) و راهبردهای تدریس (0/76±2/91، 0/1>p)، مرحله علوم ­پایه در وضعیت متوسط قرار دارد. محتوا (0/65±3/156، 0/01>p)، امکانات و تجهیزات آموزشی (0/74±3/18، 0/001>p) برنامه درسی مطلوب ارزیابی شد. اما کیفیت عناصر فعالیت­ های یادگیرنده (0/93±2/85، 0/03=p)، زمان­ (0/84±2/62، 0/0001>p)، فضای ­آموزشی (0/81±2/88، 40/0=p)، گروه­ های یادگیری (0/97±2/64، 0/0001>p) و ارزشیابی (0/67±2/83، 0/001>p) نامطلوب بودند. جنسیت دانشجویان تأثیری بر ارزیابی کیفیت برنامه درسی نداشته است، ولی دانشجویان با معدل­ تحصیلی بالاتر، برنامه درسی را به طور معنی ­داری مطلوب­تر ارزیابی نمودند. نتیجه گیری: نتایج ارزیابی دال بر نامطلوب بودن برخی از مؤلفه های ارزشیابی، از دیدگاه دانشجویان بودند لذا ضرورت دارد، سیاست گذاری آموزشی در خصوص فضای آموزشی و همچنین توسعه اساتید جهت اجرای مطلوب برنامه درسی، صورت پذیرد.

مقدمه: اصلی ترین عامل مؤثر بر انجام موفقیت آمیز پژوهش و دنبال کردن آن در دانشجویان تحصیلات تکمیلی، خودکارآمدی پژوهشی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 95-1394انجام شد. روش ها: دراین مطالعه توصیفی مقطعی 200 دانشجوی کارشناسی ارشد و دکتری مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 95-1394 به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی فیلیپس و راسل (Phillips & Russell) که روایی و پایایی آن در مطالعات قبلی تایید شده بود، جمع آوری شد و توسط آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه تحلیل گردید. نتایج: در نهایت 154 پرسشنامه تحلیل شد. میانگین سنی دانشجویان 3/6± 51/30 سال بود. میانگین نمره خودکارآمدی پژوهشی 1/53± 43/180 بود(ازمجموع 297نمره) که بر حسب مقطع تحصیلی و وضعیت تأهل اختلاف معناداری داشت و در دانشجویان مقطع دکتری (84/24± 18/223) و دانشجویان مجرد (52/45± 33/189)، به طور معناداری بیش تر بود، ولی اختلاف معناداری در نمره خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان، بر حسب جنسیت، وضعیت سکونت و دانشکده مشاهده نشد. بین معدل تحصیلی دانشجویان با نمره خودکارآمدی پژوهشی ارتباط مستقیم و معناداری وجود داشت (290/0=r و 0001/0=p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، در حد متوسط است و برای ارتقا، نیاز به مداخلات آموزشی مناسب وجود دارد.

تأمین نیروی انسانی یکی از وظایف اصلی مدیریت منابع انسانی هر سازمانی محسوب می شود و سایر وظایف مدیریت وقتی در عمل به درستی تحقق می یابد که نیروی انسانی شایسته برای اجرای آن وجود داشته باشد. از این رو، با توجه به اهمیت نیروی انسانی در سازمان ها، هدف اصلی این پژوهش شناسایی زمینه های جذب نیروی انسانی در دانشگاه علوم پزشکی شهرستان بیرجند است. این مطالعه از نظر هدف کاربردی است که به شیوه توصیفی– پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری از میان کارکنان این دانشگاه به تعداد 143 نفر با استفاده از نمونه گیری قضاوتی انتخاب شد. به منظور بررسی وضعیت زمینه های نظام جذب نیروی انسانی شناسایی شده، از آزمون تی تک متغیره استفاده شده است. نتایج آزمون نشان داد، متغیرهای جو سازمان، ویژگی های شغلی و شرایط و محیط کار نسبت به سایر متغیرها دارای وضعیت مطلوب تری هستند و متغیرهای حقوق و مزایا، و مسئولیت پذیری اجتماعی در جامعه مورد مطالعه نسبت به سایر زمینه ها از مطلوبیت کمتری برخوردار می باشند. در نتیجه، به مدیران عالی پیشنهاد می شود، در تصمیم گیری ها و تعیین راهبردهای جذب نیروی انسانی در این دانشگاه، به دو عامل حقوق و مزایا و مسوولیت پذیری اجتماعی بیشتر از سایر عوامل توجه کنند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.